Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Verum ut haec non in posteris et in consequentibus, sed in primis continuo peccata sunt, sic ea, quae proficiscuntur a virtute, susceptione prima, non perfectione recta sunt iudicanda.

Bork

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quo modo? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Cum autem usus progrediens familiaritatem effecerit, tum
amorem efflorescere tantum, ut, etiamsi nulla sit utilitas
ex amicitia, tamen ipsi amici propter se ipsos amentur.

Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere
posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Bork: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Scaevolam M.: Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Bork: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Bork: Quae contraria sunt his, malane?
Quis enim redargueret?: Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?